Juliusz Słowacki

[cicho_borowska]

Tak sobie po nocy wiersze różne czytam i zastanawiam jak można było napisać w 1848 wiersz, który opisuje przyszłe zdarzenia w tak doskonały sposób

"Pośród niesnasków - Pan Bóg uderza
Pośród niesnasków - Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon,
Dla Słowiańskiego oto Papieża
Otwarty tron.

Ten przed mieczami tak nie uciecze
Jako ten Włoch,
On śmiało jak Bóg pójdzie na miecze;
Świat mu - to proch.

Twarz jego, słońcem rozpromieniona,
Lampą dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło - gdzie Bóg.

Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud -
Jeśli rozkaże - to słońce stanie,
Bo moc - to cud.

On się już zbliża - rozdawca nowy
Globowych sił,
Cofnie się w żyłach pod jego słowy
Krew naszych żył;

W sercach się zacznie światłości Bożej
Strumienny ruch,
Co myśl pomyśli przezeń, to stworzy,
Bo moc - to duch.

A trzebaż mocy, byśmy ten Pański
Dźwignęli świat...
Więc oto idzie - Papież Słowiański,
Ludowy brat...

Oto już leje balsamy świata
Do naszych łon, Hufiec aniołów - kwiatem umiata
Dla niego tron.

On rozda miłość, jak dziś mocarze
Rozdają broń,
Sakramentalną moc on pokaże,
Świat wziąwszy w dłoń.

Gołąb mu słowa - słowem wyleci,
Poniesie wieść,
Nowinę słodką, że Duch już świeci
I ma swą cześć;

Niebo się nad nim - piękne otworzy
Z obojgu stron,
Bo on na tronie stanął i tworzy
I świat - i tron.

On przez narody uczyni bratnie,
Wydawszy głos,
Że duchy pójdą w cele ostatnie
Przez ofiar stos.

Moc mu pomoże sakramentalna
Narodów stu,
Że praca duchów - będzie widzialna
Przed trumną tu.

Wszelką z ran świata wyrzuci zgniłość,
Robactwo - gad,
Zdrowie przyniesie - rozpali miłość
I zbawi świat.

Wnętrza kościołów on powymiata,
Oczyści sień,
Boga pokaże w twórczości świata,
Jasno jak dzień."

[Onaela]

Piękny wiersz-wzruszyłam się .A i Twoja stopka Borosiu piękna w swej treści

[saginata]

Piêkny wiersz!
Dziêki Borosiu,¿e go nam pokaza³a¶.Bardzo lubiê S³owackiego-ale tego nie zna³am.

[cicho_borowska]

Onaelu, dla Ciebie i wszystkich nas caly wiersz ze stopki:

"Miłość mi wszystko wyjaśniła,
miłość wszystko rozwiązała-
dlatego uwielbiam tę Miłość,
gdziekolwiek by przebywała.

A, że się stałem równiną dla cichego otwartą przepływu,
w którym nie ma nic z fali huczącej,
nie opartej o tęczowe pnie,
ale wiele jest z fali kojącej, która światło w głębinach odkrywa
i tą światłością po liściach nie osrebrzonych tchnie.

Więc w takiej ciszy ukryty ja- liść,
oswobodzony od wiatru,
już się nie troskam o żaden z upadających dni,
gdy wiem, że wszystkie upadną."

Karol Wojtyła

[Emmi]

[...] i zastanawiam jak można było napisać w 1848 wiersz, który opisuje przyszłe zdarzenia w tak doskonały sposób

Mamy dwa warianty Pierwszy, że autor zawarł swe gorące prgnienia jakim byłby słowiański papiez i nie pomylił się, drugi, papiez czytał ten wiersz i wywarł na nim tak wielkie wrażenie, że wprowadził je w zycie