 |
Granada leży w południowej części kraju, w regionie Andaluzja. Najsłynniejszy zabytek miasta to Alhambra, czyli czerwony zamek. Ten kompleks pałacowy pochodzący z XIII w. stanowi najwspanialszy zabytek kultury arabskiej w Europie. Alhambra pełniła jednocześnie funkcję fortecy, pałacu i miasta. Budynki wyróżniają niezwykle bogate zdobienia, liczne malowidła ścienne, kolumny, ściany wykładane kolorowymi płytkamii kamieniami, |
|
a także wzorami ceramicznymi i odlewami gipsowymi. Najstarszą częścią Alhambry jest zamek Alcazaba, wraz z murami obronnymi i basztami.
Warto też odwiedzić Pałac Nasrydów z XIV w, a w nim m.in. Dziedziniec Mirtowy, a także Dziedziniec Lwów z kunsztownie zdobioną fontanną wspartą na 12 lwach. Warto też obejrzeć dawną poczekalnię z sufitem przypominającym łódź oraz Salę Ambasadorów, Salę Dwóch Sióstr, Salę Abencerragów.
W skład kompleksu Alhambry wchodzi renesansowy Pałac Karola V, symbol zwycięstwa chrześcijaństwa nad Arabami. Gmach, zbudowany na miejscu dawnego meczetu, kontrastuje z resztą kompleksu Alhambry. W środku znajdują się: Muzeum Sztuk Pięknych i Muzeum Archeologiczne. Ponadto warto zobaczyć letnią rezydencję (Generalife) oraz ogrody z pięknymi rzeźbami.
Ciekawym zabytkiem Granady jest też gotycko-renesansowa katedra z XVI w. (Catedral de Santa María de la Encarnación) wraz z kaplicą królewską (Capilla Real), gdzie znajdują się groby hiszpańskich władców.
Alhambra, warowny zespół pałacowy zbudowany w XIII w. przez Nasrydów i rozbudowany w XIV w., arcydzieło architektury arabskiej w Hiszpanii, którą cechuje niezwykłe bogactwo dekoracji wnętrz, m.in. arkadowe galerie kolumnowe, stalaktytowe sklepienia, ściany wykładane płytkami azulejos i barwnymi stiukami z ornamentem oraz malowidła ścienne. |
 Widok na Alhambrę 
Alcazaba - zamek, najstarsza część Alhambry, stoi wysoko na górskiej ostrodze nad rzeką Darro. Pałac Karola V, największy obiekt w kompleksie Alhambry,
uważany za najpiękniejsze dzieło renesansu poza Włochami. Zbudowany w XVI w., jako
"znak zwycięstwa" chrześcijaństwa, finansowany ze specjalnie utworzonego podatku
płaconego przez Arabów. Jest to monumentalna budowla z galeriami i dwukondygnacyjną
kolumnadą wokół okrągłego dziedzińca wewnętrznego. Fasada zewnętrzna jest utrzymana w
stylu renesansu toskańskiego. W pałacu znajdują się dwa muzea: Muzeum Archeologiczne,
gdzie przechowywane są znaleziska z Alhambry; Muzeum Sztuk Pięknych oferuje przegląd
malarstwa szkół związanych z Grenadą oraz gromadzi dzieła pochodzące z rozwiązanych
klasztorów Grenady.
 Pałac Karola V Katedra,Santa María de la Encarnación, gotycko-renesansowa z XVI-XVIII w.; wnętrze o dług. 116 m, szer. 67 m, pięcionawowe, bogato zdobione rzeźbami, obrazami i wyposażone w dzieła sztuki.
 Katedra w Granadzie widziana z Alhambry
Kaplice:
Capilla Real, miejsce pochówku Królów Katolickich - Izabeli i Ferdynanda oraz Joanny Szalonej i Filipa Pięknego. Capilla Mayor, w formie kulistej świątyni z bogatym wystrojem plastycznym. Ołtarze: główny - renesansowy z naturalistycznymi rzeźbami i reliefami oraz św. Jakuba (miejsce kultu - Santiago de Compostela) Zakrystia ze skarbcem i kolekcją malarstwa flamandzkiego, m.in. Rogiera Weydena, Hansa Memlinga. Klasztor kartuzów z kościołem, z XVI-XVII w., z zakrystią w stylu churrigueryzmu z XVIII w.; zaliczany do arcydzieł architektury barokowej. Klasztor św. Hieronima (hiszp. Monasterio de San Jerónimo), budowa rozpoczęta na polecenie Królów Katolickich w 1496[1]. Karol V wydał rozporządzenie żeby klasztor został poświęcony pamięci zmarłego wybitnego dowódcy wojsk hiszpańskich, wicekrólowi Neapolu Gonzalo Fernándezowi de Córdoba. Zwłoki księcia zostały złożone w tym klasztorze. Klasztorowi nadał ostateczny kształt Diego de Siloé, główny architekt budowy od 1528 roku. Kościoły: San Pedro y San Pablo, Santa Ana. Pałace: Casa del Cabildo Antiquo (dawna szkoła wyższa z czasów Maurów); pałac arcybiskupów z XVII w. Kamienice: Corral de Carbon, Casa de los Tiros, Casa del Castri. Albaicin, stara zabytkowa dzielnica z klimatem mauretańskiej Grenady. Generalife (arab. Jannat al-'Arif - Ogrody Najwyższego Architekta lub Ogrody Rajskich Rozkoszy) - ogrody i pałac letni emirów Grenady z dynastii Nasrydów. Jest jednym z najstarszych zachowanych ogrodów mauretańskich. W 1984 roku kompleks został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Ponieważ Alhambra miała charakter oficjalnej rezydencji, konieczna była budowę letniego pałacu, w którym władcy mogliby znaleźć wytchnienie od codziennych obowiązków. Kompleks pałacowo-ogrody powstał za panowania Muhammada III, w latach 1302-1309 na miejscu dawnych sadów i pastwisk, na wzgórzu po północnej stronie Alhambry. Władcy muzułmańscy, wznosząc kolejne budowle kompleksu, kierowali się pragnieniem stworzenia raju na ziemi. W skład kompleksu wchodzi Patio de la Acequia, zamknięty orientalny ogród założony wzdłuż wąskiego, długiego basenu. Ogród uważany jest za najlepiej zachowany średniowieczny ogród w Al-Andalus. Jardín de la Sultana ("Ogród Sułtanki") nazywany również Patio de los Cipreses. Inne ogrody rozciągały się wokół budowli i pierwotnie pełne były drzew owocowych i łączek, na których pasły się domowe zwierzęta. Pierwotnie pałac Generalife był połączony z Alhambrą krytym przejściem przecinającym wąwóz, który dzieli dwa kompleksy pałacowe. |
| Prace ogrodowe we współczesnych ogrodach rozpoczęto w 1931 roku. Zostały one zakończone przez Francisco Prieto Moreno w 1951 roku. Alejki wyłożono tradycyjnie otoczakami układającymi się we wzory mozaikowe. Białe kamienie pochodzą z rzeki Darro, zaś czarne z rzeki Genil. |  |
|